Większość europejskich przywódców zgodziła się z wyborem Donalda Trumpa na prezydenta USA do niespokojnych – jest wielu, którzy otwarcie i skrycie ufają zwycięstwu przeciwnika. Wiadomo jednak, że w Europie są też tacy, dla których amerykańskie protokoły wyborcze stały się prawdziwymi świętymi.
RBC-Ukraina uznaje, kogo można uważać za przyjaciół Trumpa w Europie, a kogo za jego prawdziwych wrogów.
ZMIST
- < li aria-level="1" dir="ltr">
-
Wrogowie Trumpa
Przyjaciele Trumpa
Po zwycięstwie w wyborach prezydenckich w USA z Donaldem Trumpem próbują nawiązać kontakty z większością obecnych polityków z reszty świata. Nie jest wykluczona Europa, najważniejszy region m.in. dla Ukrainy. Większość europejskich przywódców – Emmanuel Macron, Pedro Sanchez i Ulf Kristersson – nadal próbuje współpracować z Trumpem. Jednocześnie Europa ma oczywistych przyjaciół wybranego prezydenta USA, z którymi utrzymuje on ważne kontakty. Istnieją również oczywiste niebezpieczeństwa, jakie niosą ze sobą trudne sprawy dla Amerykanina – z różnych powodów.
Przyjaciele Trumpa
Większość przyjaciół Trumpa w Europie może być z nim bliżej powiązana w polityce międzynarodowej i ekonomii, ale są też inne niuanse.
Premier obwodu ugorskiego Viktor Orban nawiązał kontakty z Trumpem jeszcze przed godziną jego pierwszej prezydentury w latach 2017–2021. Intensywność ich działalności była jednak niewielka, a Europa zdecydowanie nie była dla Trumpa najważniejszym priorytetem.
W 2024 roku sytuacja się zmieniła. Orbán zaczął odnawiać kontakty z żoną na długo przed wyborami prezydenckimi, gdyż zwycięstwo Trumpa nie było oczywiste. De facto zjednoczyliśmy się z przywódcami krajów UE, którzy bezpośrednio i zdecydowanie postawili na zwycięstwo republikanina. Sądząc po jego komentarzach, Trump ceni ten fakt. Wysiłki Orbana mające na celu zakończenie wojny z Ukrainą są dla niego jeszcze ważniejsze. Począwszy od częstych wizyt w Kijowie, Moskwie, Pekinie i rezydencji Trumpa na Florydzie, a skończywszy na rozmowach telefonicznych do Trumpa i Putina. Obecnie zbójecki status Unii Europejskiej jeszcze bardziej zmniejsza udziały Orbana w walce z Trumpem.
Premier Włoch Giorgia Meloni również zna Trumpa od dawna, odkąd była niesprawna. Meloni uczestniczył w kilku konferencjach amerykańskiego ruchu konserwatywnego, a wielki główny strateg Trumpa, Steve Bannon, był głównym mówcą na konferencji partii Meloniego „Fratelli d'Italia” w 2018 roku. Obaj politycy spotkali się w Paryżu w 7. rocznicę otwarcia katedry Notre Dame de Paris. To sustricz stało się pierwszą rzeczą, po tym jak Trump zwrócił się do wielkiego polityka.
„Miałem z nią wiele kłopotów (Meloni – red.). Dobrze radzi sobie pod presją, mówię ci. Jest cudem” – Trump powiedział w wywiadzie dla „New York Post” po powrocie z Paryża.
Po zastąpieniu go przez Orbana Meloni ma napiętą pracę w europejskiej biurokracji w Brukseli i opuszcza jeden z największych krajów Unii Europejskiej. Wszystko to dodaje punktów sojuszowi z Trumpem.
Podobnie jak Orban, lider opozycyjnej partii Reform UK w Wielkiej Brytanii, Nigel Farage, stawiał na poparcie Trumpa na długo przed zwycięstwem reszty. Ten antysystemowy brytyjski polityk odrzucił szereg projektów politycznych. Zokrema, „Partia Niepodległości Królestwa Otrzymanego”, odegrała ważną rolę w tym, że Brytyjczycy w referendum zagłosowali za opuszczeniem Unii Europejskiej. Farage stracił najważniejszego brytyjskiego krytyka integracji europejskiej. Jego partia niezmiennie zajmowała wysokie miejsca w wyborach do Parlamentu Europejskiego, a w samej Wielkiej Brytanii Farage jest o krok od utraty życia na rzecz parlamentu jako członek swojej nowej partii „Reform UK”.
Podobnie jak Melonia i Orban, Farage zna Trumpa od dawna. Podczas kampanii wyborczej w USA przybył i otwarcie agitował na rzecz wybranego prezydenta USA. Kontakty obu polityków zanikają dopiero po zwycięstwie Trumpa. Wydaje się, że Farage odgrywa coraz większą rolę w sprawach Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Dzięki wsparciu ze strony Stanów Zjednoczonych i niewielkim niepowodzeniom politycznym oficjalnego porządku partia Farage'a stała się liderem notowań. Według Daily Mail Trump postrzega Farage’a jako kolejnego premiera Wielkiej Brytanii. Co więcej, według brytyjskich mediów bliski sojusznik Trumpa, multimiliarder Elon Musk, może przekazać 100 milionów dolarów. na twojej stronie.
Wrogowie Trumpa
Relacje Trumpa z instytucjami europejskimi komplikują się w Brukseli przede wszystkim z powodu systemowych napięć pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Unią Europejską. Szefowa Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen oddziela całą europejską biurokrację, więc na niej skupia się cała negatywność Trumpa. Podczas pierwszej prezydentury Trumpa była sekretarzem obrony Niemiec i konflikt ze Stanami Zjednoczonymi był niewielki – Trump nalegał, aby europejscy członkowie NATO zwiększyli wydatki na obronę. Natomist Nіmechchina liczył na jego wyjątkowość.
Na obecnym etapie głównym problemem jest handel żywnością między USA a UE. Trump planuje podwyższenie ceł na import z Unii Europejskiej, co uderzy w unijną gospodarkę. Szef Komisji Europejskiej stara się usprawnić dialog z Trumpem, przygotowując dyskretne propozycje, takie jak zakup dodatkowego gazu od Stanów Zjednoczonych, który miałby zastąpić gaz rosyjski. Jeśli jednak chcesz posmarować Trumpem taką „marchewkę”, to na razie otwórz jedzenie.
Brytyjski premier Partii Pracy Keir Starmer doszedł do władzy zaledwie kilka miesięcy przed Trumpem, a już zaczął odbierać mu setki dolarów. Starmer na długo przed wyborami w USA postawił na superwoman Trumpa Kamalę Harris i program. Przedstawiciele Partii Pracy prywatnie podróżowali do Stanów Zjednoczonych, aby jako wolontariusze prowadzić kampanię na rzecz Harrisa, a sam Starmer nie wiedział od nikogo „niczego takiego”.
Członkowie partii Starmera używali ostrych epitetów, takich jak Trump: „bluźnierstwo”, „ofiara nazistów” i przydomek „tyran diabła”. Różnic systemowych między Wielką Brytanią a Stanami Zjednoczonymi nie jest aż tak wiele: handel dwustronny jest dobrze zrównoważony, a Wielka Brytania wydaje też dużo pieniędzy na obronność (niskie budżety obronne to jedno z twierdzeń Trumpa przed europejscy członkowie NATO). Jednocześnie szczególna wrogość Trumpa wobec Starmera może poważnie ochłodzić nastroje w obu krajach.
Jak dotąd dostojny premier Niemiec Olaf Scholz przeżył niespokojne stulecie z Trumpem, począwszy od 2017 roku. Kiedy Trump po raz pierwszy został prezydentem Stanów Zjednoczonych, Scholz objął stanowisko ministra finansów Niemiec i uzyskał wzrost niemieckich funduszy obronnych. Plany Trumpa dotyczące wprowadzenia nowych ceł na europejski import zapłacą w pierwszej kolejności za wszystko w Niemczech. Stwarza to dodatkowy punkt napięcia między Waszyngtonem a Berlinem. Jednocześnie rozpada się koalicja rządząca w Niemczech, spodziewane są przedterminowe wybory, a Scholz spędzi je z dużą pewnością siebie, więc problemy między Stanami Zjednoczonymi a Niemcami będą musiały zostać rozwiązane gdzie indziej Kanclerz Bundes.
Przy pisaniu materiału korzystano z publikacji New York Post, Daily Mail, The Spectator, Bloomberg.
