Dziewięciopiętrowe budynki stały się jednym z symboli radzieckiej architektury dzięki połączeniu opłacalności, standardów technicznych i cech infrastrukturalnych.
Poinformowała o tym agencja URA-Inform, powołując się na Maksa Romanczuka.
>
Dlaczego ten format okazał się optymalny, wyjaśnia bloger Max Romanchuk na swoim kanale YouTube.
W latach 50. XX wieku Związek Radziecki skupił się na masowej budowie bloków mieszkalnych z czasów Chruszczowa, aby zapewnić rodzinom oddzielne mieszkania. Jednak w latach 70. stało się jasne, że w celu zwiększenia gęstości zaludnienia konieczne jest wznoszenie wyższych budynków. Budynki dziewięciopiętrowe stały się rozwiązaniem kompromisowym, które spełniało potrzeby dostępności i funkcjonalności.
Dlaczego nie wyższe niż dziewięć pięter?
Zgodnie z GOST, budynki o wysokości powyżej pięciu pięter muszą być wyposażone w windę, a budynki o wysokości powyżej 28 metrów (czyli dziesięciu pięter) muszą być wyposażone w dwie windy – osobową i towarową, a także w dymoszczelne klatki schodowe. Wysokość dziewięciopiętrowych budynków wynosiła nieco ponad 27 metrów, co pozwoliło uniknąć dodatkowych kosztów. Dzięki temu takie domy były tańsze w budowie i eksploatacji niż wyższe budynki.
Gaz i elektryczność:
Kolejnym ograniczeniem była dostępność zasobów. W przypadku budynków wyższych niż dziewięć pięter wymagane były stacje pompujące, aby dostarczać gaz. Było to jednak zbyt kosztowne, dlatego w takich budynkach stosowano piece elektryczne, co z kolei wymagało wzmocnionej instalacji elektrycznej i dodatkowych podstacji. Takie wydatki znacznie zwiększyły koszty budowy.
Mit o schodach przeciwpożarowych:
Niektórzy utożsamiają wysokość dziewięciopiętrowych budynków z możliwościami technicznymi sprzętu przeciwpożarowego, jednak Romanchuk obala ten mit. Już w 1966 roku w użyciu były drabiny podnośnikowe o wysokości 30 metrów, a w latach 70. pojawiły się ich zmechanizowane wersje o długości 32 metrów. Dzięki temu wysokość budynków nie zależała od możliwości wozów strażackich.
Rozwiązanie optymalne:
Budynki dziewięciopiętrowe stały się kompromisem pomiędzy wykonalnością ekonomiczną, technicznymi i wymagania i dostępna infrastruktura. Dzięki temu formatowi miliony rodzin uzyskały niedrogie mieszkania przy jednoczesnym utrzymaniu niskich kosztów budowy.
«Dziewięciopiętrowe budynki były rozwiązaniem, które spełniło oczekiwania wymagania czasu i możliwości ZSRR – podsumowuje bloger.
Przypomnijmy, że wcześniej donoszono, iż długość dnia na Ziemi zaczęła się zmieniać: naukowcy ostrzegali, co to oznacza.
