Szanowni Czytelnicy!

Miło nam oznajmić, że Portal Geopolityka.org. budzi się pomału z pewnego letargu i wraca do czynnej działalności. Będziemy działać w dotychczasowej formule, tzn. publikować Państwa artykuły i opinie na różne tematy, związane z szeroko pojętymi tematami z takich dziedzin, jak politologia, historia, socjologia itd. Na razie będziemy starali się publikować mniej więcej jeden tekst na tydzień. Potem będziemy chcieli częstotliwość edycji sukcesywnie zwiększyć.

W związku z powyższym proponujemy jedno novum. Mianowicie edytujemy teksty zarówno o charakterze naukowym, jak też typowo publicystycznym. W stosunku do tych pierwszych będziemy starali się wprowadzać recenzje. Nie chodzi tu jednak o cenzurę. Autor nadsyłający nam swój tekst o charakterze naukowym może poprosić o jego recenzje. Będziemy się bowiem starać o uzyskanie statusu periodyku punktowanego. To się nie stanie z dnia na dzień, szczególnie przy zapisach nowej Ustawy 2.0 (Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce). Jak zatem będzie wyglądać to w praktyce?

Każdy, kto poprosi o recenzje, otrzyma ją drogą elektroniczną. W wypadku publikacji na portalu, obok tytułu oraz imienia i nazwiska autora tekstu, zostaną również umieszczone imię i nazwisko lub inicjały recenzenta.
Serdecznie zapraszamy do współpracy zarówno w sensie czynnym i biernym!

dr Eugeniusz Januła
redaktor naczelny portalu Geopolityka.org

Referendum niepodległościowe w Katalonii z 1 X 2017 roku przejdzie z pewnością do historii jako jedna z najważniejszych prób secesji we współczesnym świecie. Dyskusja jaka została wywołana po tym wydarzeniu podzieliła świat na zwolenników obecnego ładu strukturalnego jak i na entuzjastów prawa narodów do samostanowienia. Pokazała nam również, że proces kreowania przebiegu granic państw wcale nie musi być zakończony, a prawdopodobieństwo zmian na mapie politycznej świata wciąż jest możliwe.

Kwestie definicji plasują się wśród kluczowych zagadnień dotyczących podejścia do problematyki konfliktu zbrojnego i wojny. Skonstruowanie adekwatnej i wyczerpującej definicji nie należy jednak do przedsięwzięć łatwych. Interesującym dorobkiem są efekty działań kilkudziesięciu ośrodków i projektów, zajmujących się zbieraniem danych na temat konfliktów zbrojnych w różnym ujęciu. Definicje przyjmowane na potrzeby badań wspomnianych przedsięwzięć posiadają swoją specyfikę, którą warto podkreślić na wstępie poniższych rozważań. Niejednokrotnie rażą one pewną schematycznością podejścia, ustalaniem pułapów a priori opartych na wartościach na pierwszy rzut oka nie posiadających bezpośredniego uzasadnienia w rzeczywistości. Wątpliwości wreszcie budzić mogą, wynikające z przyjętych definicji, poważne ograniczenia dla prac o charakterze analitycznym i naukowym w ogóle. Niezbędna jest jednak świadomość, iż w dzisiejszym świecie, charakteryzującym się zalewem informacji, przyjęcie pewnych sztywnych kryteriów wydaje się w pełni uzasadnione. Funkcjonowanie tych swoistych „filtrów" daje (umiarkowany – dodajmy) komfort uporządkowania danych oraz ich systematyzacji.

Polacy swoją tożsamość narodową definiują przez wrogość do Rosji

Krzysztof Pilawski

Gdyby sądzić o Polsce wyłącznie na podstawie jej stosunku do Rosji, to właściwą oceną byłyby słowa z wiersza Fiodora Tiutczewa (z jedną poprawką): umysłem Polski nie zrozumiesz i zwykłą miarą jej nie zmierzysz.
Współczesna rusofobia nie ma rozumowego uzasadnienia. Przełom 1989 r. w Polsce był możliwy dzięki przemianom w ZSRR związanym z osobą Michaiła Gorbaczowa. Upadek komunizmu na terenie Związku Radzieckiego oznaczał zakończenie zimnej wojny. Rozpad tego państwa sprawił, że zamiast granicy polsko-radzieckiej długiej na 1241 km pojawiła się mająca nieco ponad 200 km granica z Rosją, a konkretnie z niewielką eksklawą kaliningradzką. Spełniło się marzenie Jerzego Giedroycia: Polska została oddzielona od Rosji pasem niepodległych państw. Rosja nie ma ani piędzi ziemi przedwojennego państwa polskiego, za to Polska zachowała przeszło 100 tys. km kw. przyłączonych w 1945 r. do naszego kraju.

prof. dr hab. Adam Gwiazda

Jednym z bardziej niepokojących zjawisk społecznych w Polsce jest pogłębiający się kryzys demograficzny. Jego przejawem jest drastyczne zmniejszenie się współczynnika dzietności kobiet w wieku rozrodczym (16–49 lat). Niektórzy demografowie określają ten „stan rzeczy” mianem zapaści demograficznej. Wskaźnik ten wynosił w 1990 roku 2,03, w 2003 roku 1,25 a w 2014 roku 1,30. Oznacza to, że na sto młodych kobiet przypadało w tym i 2015 roku 130 urodzonych dzieci [1].