Ta informacja została podana przez New York Post, podaje URA-Inform.
< p>Od dziesięcioleci eksperci próbują zrozumieć, jak dokładnie powstała wielowarstwowa bryła tego kultowego wapiennego posągu, odkrytego w Gizie ponad 4500 lat temu. Chociaż wierzono, że twarz została wykonana przez murarzy, ciało Sfinksa pozostawało tajemnicą.
Nowe badania
W badaniu przeprowadzonym przez naukowców z New York University przyjrzano się wpływowi wiatru na formacje skalne, mając nadzieję na rozwiązanie tej starożytnej tajemnicy. Eksperci stworzyli model z miękkiej gliny, wewnątrz której znajdował się mocniejszy materiał, mniej podatny na erozję, aby imitować krajobraz północno-wschodniego Egiptu. Następnie przepuścili przez te formacje szybki strumień wody, działający jak wiatr.
Do czego doszli eksperci?
W rezultacie eksperymentu otrzymali model, który odtworzył zarys Sfinksa. Badanie sugeruje, że szczegółowa twarz Sfinksa została wyrzeźbiona ręcznie przez murarzy, ale jej warstwowe ciało mogło powstać w wyniku naturalnej erozji i wystawienia na działanie naturalnych elementów.
„Nasze wyniki dostarczają możliwego wyjaśnienia, w jaki sposób podobne formacje, w tym Sfinks, mogły powstać w wyniku naturalnej erozji”, „” wyjaśnia starszy autor badania Leif Ristrof.
Eksperyment ten potwierdza także teorię wysuniętą przez geologa Farouka El-Baza w 1981 r., według której Wielki Sfinks mógł powstać w wyniku naturalnego erozja spowodowana wiatrem i burzami piaskowymi.
Przypomnijmy, że Wszechświat może okazać się „żywy”: naukowcy doszli do nowych wniosków.