Tomasz Jankowski

Oficjalnym powodem – o czym wielu dziś już nie pamięta – protestów zakończonych lutowym zamachem stanu w Kijowie była odmowa prezydenta Wiktora Janukowycza, by już teraz, natychmiast przejść do realizacji ukraińskiego „euromarzenia”. Zastanówmy się, czy po pierwsze to „euromarzenie” zebranych na kijowskim Majdanie mogło kiedykolwiek się spełnić, a – po drugie – czy jego spełnienie przyniosłoby tak długo oczekiwaną poprawę warunków życia i budowę struktur państwa ukraińskiego z prawdziwego zdarzenia.

  Władyslaw Gulewicz

Arcybiskup Lwowa, obywatel Polski, Mieczysław Mokrzycki na synodzie biskupów Ukraińskiej Cerkwi Grekokatolickiej (UGKC) zaapelował,  aby w końcu  zwrócić  nieruchomości, które były własnością Kościoła rzymskokatolickiego na Ukrainie byłemu właścicielowi – Polsce. Powiedział  to w okresie niedawnego  zbliżenia Ukrainy z Brukselą (Rada Najwyższa Ukrainy ratyfikowała umowę stowarzyszeniową z UE).

  geopolityka  Thierry Meyssan

Działania nowego prezydenta Iranu, szejka Hasana Rouhaniego, odbiegły dalece od antyimperialistycznej polityki, której początek położył imam Chomeini. Wygląda na to, że Najwyższy Przywódca, ajatollah Ali Chamanei, który wspierał kandydaturę H. Rouhaniego, postanowił sabotować porozumienie, które prezydent wynegocjował potajemnie ze Stanami Zjednoczonymi i z Unią Europejską. Waszyngton nie zamierza jednak na to przystawać, dlatego już dziś szykuje swój „plan B”.

  Leonid Sawin

Lobbyści – to swego rodzaju narzędzie „miękkiej siły". Jeśli to konieczne, pojawia się także „twarda siła" w postaci armii, prywatnych firm wojskowych i służb bezpieczeństwa, które eliminują nieustępliwe rządy i prezydentów. John Perkins w swojej książce „Wyznania ekonomisty od brudnej roboty" doskonale opisał, w jaki sposób pracują tacy lobbyści. Nazywa ich „gospodarczymi zabójcami", których wspierają tak zwani „szakale" – ludzie ze służb specjalnych i najemnicy, w których gestii leży „ostateczna decyzja".

  Tomasz Jankowski

Rządząca Polską od 7 lat partia polityczna za sprawą, byłego już, ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego (powiązanego z amerykańskimi neokonserwatywnymi kręgami elit) przez cały okres swoich rządów prowadziła politykę koherencji Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych w kontrze do rosyjskich kontrprojektów geopolitycznych. Stosunek rządu RP do wydarzeń na Euromajdanie i przemian na szczytach ukraińskiej władzy, był logicznym następstwem objętego w 2007 roku kierunku...

geopolityka  Ronald Lasecki

Określenie miejsca mniejszości białoruskiej wobec państwa polskiego i polskiej tożsamości narodowej oraz stosunku polskiej tożsamości wobec mniejszości białoruskiej wymaga konceptualizacji wobec szybko postępujących procesów asymilacyjnych. Zainteresowani nią powinni być polscy Białorusini, jeśli myślą poważnie o przetrwaniu i rozwoju swojej wspólnoty.

Konrad Rękas

Chyba najlepszym symbolem obecnego załamania systemu ochrony praw człowieka i obywatela na Ukrainie – jest „afera” z wystawą „Ukraina za Czerwoną Linią”, pokazaną w warszawskim hotelu Victoria przy okazji kolejnego spotkania OBWE. Nie dość, że podczas dyskusji konferencyjnych starano się unikać wszelkich odniesień do katastrofy humanitarnej w Noworosji – to jeszcze postarano się usunąć wszelkie ślady zbrodni wojennych, dokonywanych przez armię ukraińską.

  Info ECAG

Agencja Reuters podała, że Unia Europejska zwraca coraz większą uwagę na możliwość importu surowców naturalnych z Iranu. Odbywa się to czasie odwilży stosunków z Teheranem podczas gdy relacje z Rosją stają się chłodniejsze.

  dr Mateusz Piskorski

Stara prawda mówi, że nie da się zażegnać konfliktu bez zrozumienia jego przyczyn. Rozdarta wojną domową Ukraina straciła stabilność, a nawet tradycyjne znamiona państwowości już ponad pół roku temu. Spotkania na szczycie, szumne deklaracje o pokoju i niewyjaśnione okoliczności takich zdarzeń jak katastrofa malezyjskiego samolotu – stały się w gruncie rzeczy tylko przedmiotem wojny informacyjnej zamiast realnej próby pomocy mieszkańcom Ukrainy i co najważniejsze – zakończenia rozlewu krwi.

  Tomasz Jankowski

Ugruntowanie prawne instytucji Rady Europejskiej nakazałoby domniemywać, iż wybór nowego jej Przewodniczącego nie powinien rodzić określonych konsekwencji w zakresie polityki zagranicznej Unii Europejskiej ani też mieć znaczącego wpływu na jej kształt czy kierunki rozwoju. W praktyce bowiem, mimo dosyć szerokich kompetencji, Rada Europejska nie posiada znamion samodzielności, za to podlega zarządowi Komisji Europejskiej. A jednak, przynajmniej warstwa symboliczna tego stanowiska może rodzić konkretne skutki dla wyznaczenia priorytetów Unii Europejskiej na scenie międzynarodowej.