Władysław Gulewicz

Litewscy nacjonaliści jednoczą się przeciwko polskiej mniejszości narodowej, liczącej ponad 200 tys. ludzi. Radykalne partie Młoda Litwa i Sojusz Narodowy podpisały deklarację o współpracy, ukierunkowanej przede wszystkim na zmaganie się z Polakami na Litwie. Przedstawiciele sojuszniczych ugrupowań nie ukrywają planów zbudowania „Litwy dla Litwinów”.

dr Robert Potocki

Konflikt donbaski (2014–2015) – z uwagi na „pełzający” charakter „wojny ograniczonej” – zaskakuje dynamiką wydarzeń, uwarunkowaniami wewnętrznymi oraz konotacjami międzynarodowymi. Równocześnie stanowi „rozwojowy temat” dla różnego rodzaju polemologów, internacjologów czy też geopolityków. Wydarzenia rozgrywające się na wschodzie Ukrainy stanowią równocześnie niezwykle intrygujący obszar do (re)interpretacji dziejów dwudziestowiecznej Europy Wschodniej.

Dyskusja i różne punkty widzenia są dla nas wartością samą w sobie. Stąd warto je prezentować w maksymalnie dużej liczbie, pokazując bogactwo ujęć interpretacyjnych oraz ludzi, którzy je wyrażają. W przeciwnym wypadku stworzylibyśmy dzieło ideologiczne, które w wypadku tzw. EuroMajdanu byłoby tylko odzwierciedleniem intelektualnej pustki, tak rozpowszechnionej w polskiej politologii – mówi Marcin Domagała, redaktor naczelny portalu Geopolityka.org i jeden z redaktorów pracy zbiorowej „Czas EuroMajdanu”, która została opublikowana na początku marca, w rozmowie z redaktorem naczelnym tygodnika „Myśl Polska” Janem Engelgardem.

Rostisław Iszczenko

Na podstawie analizy działań Kremla można założyć, że Moskwie potrzebna jest cała Ukraina. Noworosja, w logice realizacji tego scenariusza, to projekt doraźny, skonstruowany dla zabezpieczenia zwycięstwa wojennego bez wciągania w konflikt Rosji, w celu zgodnej z prawem międzynarodowym likwidacji kijowskiego, neonazistowskiego państwa.

dr Robert Potocki

EuroMajdan w gruncie rzeczy uzmysłowił, że koncepcja „niepodległej USRR” okazała się niezbyt udanym projektem geopolitycznym, społecznym i narodowościowym. W rezultacie, jak pokazały to lata 1991–2013, Ukraina została, w wyniku rewolucji obywatelskiej, wojny noworosyjskiej oraz presji ze strony państw Zachodu, zmuszona do porzucenia postkomunistycznego paradygmatu rozwoju republiki oligarchicznej oraz stanęła przed koniecznością (od)budowy podstaw instytucji państwa, reżimu politycznego, systemu ekonomicznego i określenia na nowo swego miejsca w istniejącym porządku międzynarodowym.

Kamil Sobczyk
kwartalnik Bezpieczeństwo Narodowe

Dokonana przez Federację Rosyjską aneksja Krymu i następująca po niej ukraińsko-rosyjska wojna w Donbasie przewartościowują środowisko bezpieczeństwa Europy. Potrzeba wzmocnienia twardego wymiaru bezpieczeństwa znalazła odzwierciedlenie w działaniach podmiotów kluczowych dla bezpieczeństwa Polski – Sojuszu Północnoatlantyckiego i Stanów Zjednoczonych. W tym kontekście pytania budzi postawa Unii Europejskiej, szczególnie w wymiarze Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. Odpowiedź UE na działania Rosji okazała się nieadekwatna do ambicji zaistnienia jako ważny aktor w zakresie bezpieczeństwa (security actor) i ograniczyła się do presji dyplomatycznej oraz sankcji wizowych, finansowych i ekonomicznych. Jednakże w obliczu wzrostu konwencjonalnych zagrożeń wojennych pojawia się pytanie o to, jak powinna i jak może zmienić się unijna polityka bezpieczeństwa.

Turcja ma więcej wspólnego ze Wschodem, niż z Zachodem. Bliższa integracja ze Wschodem i z Rosją jest dla współczesnej Turcji bardziej naturalna, niż współpraca z Zachodem. W tym sensie Tatarzy Krymscy są gotowi oświetlić Turcji drogę do współpracy z Rosją – przekonuje Waswi Abduraimow przedstawiciel ugrupowania Tatarów Krymskich Milli Farka w rozmowie z Teszą Teszanowiczem.

geopolityka dr Robert Potocki

„Finlandyzacja” – to pojęcie, które zrobiło „zawrotną karierę” w Europie Środkowo-Wschodniej, po zakończeniu II Wojny Światowej, kiedy to cały szereg państw regionu Międzymorza znalazł się w radzieckiej strefie wpływów. Była ona niedościgłym ideałem i optymalnym rozwiązaniem kwestii „organicznej suwerenności” zarówno dla, byłego premiera RP, Stanisława Mikołajczyka i jego ugrupowania – Polskiego Stronnictwa Politycznego (1945–1947), jak i wielu działaczy opozycji wewnątrz-systemowej w okresie PRL-u (1956–1989). Nazwa ta nawiązuje do sytuacji geopolitycznej Finlandii, jaka powstała po zakończeniu „wojny kontynuowanej” (Talvisota, 1941–1945).

dr Mateusz Piskorski

Obecność Polski w NATO uzasadniana jest w sposób dogmatyczny, przy użyciu niezbędnego dla dalszego funkcjonowania tego sojuszu przekonania o nieustającym zagrożeniu zewnętrznym. Tymczasem historia ostatnich dwudziestu czterech lat tej organizacji dowodzi, że ani razu nie doszło do zagrożenia bezpieczeństwa narodowego żadnego z krajów członkowskich, ani do uzasadnionej potrzeby skorzystania z art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego.

Leonid Sawin

W dniach 21–22 stycznia 2015 roku w Brukseli odbyło się spotkanie na szczycie komitetu wojennego NATO. Dyskutowano m.in. o planach budowy formacji bojowych zaaprobowanych na ostatnim szczycie w Newport. Niezależnie od tego odbyły się sesje na temat sytuacji geopolitycznej w regionie śródziemnomorskim oraz debaty strategiczne.