geopolityka  Konrad Rękas

Czy los noworosyjskich powstańców świadczy o tym, że świadome swych interesów państwo nie powinno współpracować z Rosją? Bynajmniej, to tylko kolejny dowód na to, że w polityce międzynarodowej należy kierować się egoizmem, trzeźwą oceną szans i możliwości, a także stosować dopowiedzenia, a nie baczyć tylko na marzenia i intencje.

  Thierry Meyssan

Niespodziewane załamanie się państwa irackiego przedstawiane jest przez zachodnie media jako wynik ofensywy ze strony terrorystycznej organizacji „Islamskie Państwo Iraku i Lewantu” (ISIL). Jednak któż uwierzy, że potężne państwo, zmilitaryzowane i zorganizowane przez Waszyngton, mogło załamać się w przeciągu tygodnia pod naporem ugrupowania dżihadystów, deklarującego brak powiązań z jakimkolwiek państwem? I któż uwierzy, że ci, którzy wspierają ISIL w Syrii mogą rzeczywiście potępiać jego działania w Iraku? Jak jest naprawdę?

  dr Eugeniusz Januła

Współczesny świat jest w politycznym pojęciu, strukturą ewolucyjną. Dominującą obecnie, jak też w perspektywie, tendencją jest postępująca coraz szybciej globalizacja. W ramach tego procesu, obok oczywistych też tendencji odśrodkowych, występują zarówno regionalnie jak też i globalnie próby tworzenia i doskonalenia nowych, ponadnarodowych struktur politycznych i ekonomicznych. Jedną z najpoważniejszych, a mimo to mało znanych, jest BRISC.

  Gennadij Litwincew

W przyjętej 3 kwietnia br. rezolucji Parlamentu Europejskiego „O strategii Unii Europejskiej wobec Iranu” nie sposób nie zauważyć szeregu konstruktywnych elementów. Republice Islamskiej proponuje się współpracę w walce z narkomanią, a także w zakresie ochrony środowiska, wymiany studentów i delegacji międzyparlamentarnych. Jednak na tym ów konstruktywizm się kończy.

  Jakub Gajda

Sytuacja geopolityczna Iranu znacząco ewoluowała w ostatnim czasie. Warto przyjrzeć się jej, by ocenić rodzące się perspektywy ewentualnego zacieśnienia współpracy Zachodu z Iranem, jak i zdefiniować zagrożenia wynikające ze zniesienia sankcji dla tego państwa. 

  Tomasz Otłowski

Tak jak przewidywano, całkowite wycofanie sił USA znad Tygrysu i Eufratu pod koniec 2011 roku coraz wyraźniej przynosi niekorzystne skutki nie tylko dla samego Iraku, ale i sytuacji geopolitycznej na całym Bliskim Wschodzie. Widać to szczególnie teraz, gdy przedłużający się konflikt wewnętrzny w Syrii wciąga, niczym „czarna dziura” bezpieczeństwa, kolejne kraje regionu. Jednym z tych państw jest właśnie Irak, gdzie sytuacja wewnętrzna – determinowana przez narastającą rywalizację szyicko-sunnicką – zaczyna powoli, acz nieubłaganie, wymykać się spod kontroli, spychając kraj na krawędź wojny domowej.

  dr Eugeniusz Januła

Obrona antyrakietowa była naturalną odpowiedzią doktrynalną na koncepcję strategicznego ataku nuklearno-rakietowego. Zbudowanie jednak sprawnej i mobilnej broni antyrakietową okazało się zadaniem znacznie trudniejszym niż technologia budowy rakietowej broni ofensywnej. W zasadzie już w latach 1960’ oba ówczesne supermocarstwa, czyli ZSRR oraz Stany Zjednoczone rozpoczęły konstruowanie systemów broni antyrakietowej.

  Bartosz Mroczkowski

Polityczny kryzys na Ukrainie w jaskrawy sposób pokazuje bezradność europejskich instytucji, brak wspólnych celów oraz słabnącą efektywność w realizowaniu określonych zadań. Z drugiej strony coraz bardziej widoczna staje się mało powściągliwa mentalność Rosjan, podobna do tej sprzed wojny z Gruzją w 2008 r. Wbrew pozorom, na kontynencie europejskim iskrzy co raz częściej i ostrzej. Możemy wręcz mówić o Zimnej Wojnie 2.0. 

  ECAG

Iran odegrał decydującą rolę w wypracowaniu porozumienia pomiędzy palestyńskimi grupami w Damaszku w obozie dla uchodźców Jarmuk, w nadziei na zakończenie trwających od miesięcy walk – powiedział rzecznik Hamasu Ali Barak.

geopolityka  Władimir Aleksiejew

W czasie trwającej już trzy lata „Arabskiej wiosny”, Arabia Saudyjska pojawiła się na arenie bliskowschodniej jako jeden z kluczowych graczy. Zainteresowanie tym krajem wzrosło, tym bardziej, że nigdy nie był on szczególnie otwarty. Największą ciekawość wzbudził oczywiście temat rządzącej elity królestwa, która, pomimo zaawansowanego wieku przedstawicieli najwyższej władzy, miesza się praktycznie do wszystkich „rewolucji” arabskich.