Salaficki propagandzista wyraził skruchę za to, że w czasie wojny izraelsko-libańskiej z lipca i sierpnia 2006 roku poparł Iran i Hezbollach. Żałował również, że „bronił Nasrallacha [szefa Hezbollachu] i jego tyrańskiej partii przed przywódcami religijnymi Arabii Saudyjskiej”.

Komentarz:  To nie pierwsza tego typu wypowiedź wpływowego tego szejka, podżegająca do przemocy z wykorzystaniem motywacji religijnych. Jego aktywność wzrasta zawsze, kiedy walczący w Syrii rebelianci wyraźnie tracą inicjatywę strategiczną, przegrywając z wojskami rządowymi. J. Al-Karadawi, traktujący alawitów i szyitów, jako „wrogów większych niż chrześcijanie i Żydzi” odegrał (i wciąż odgrywa) dla koalicji zwolenników „Arabskiej wiosny” niezwykle ważną rolę. Odciąga gniew tysięcy młodych radykałów islamskich od USA [1] i monarchii Zatoki Perskiej kierując go w stronę niekończących się sekciarskich rzezi i pozostających poza kontrola USA liderów politycznych. 

Warto wspomnieć  o wydaniu w lutym 2011 roku przez J. Al-Karadawiego fatwy, która głosiła, że każdy muzułmański żołnierz, który ma możliwość zabicia lidera Libii Muammara Kaddafiego powinien to zrobić” [2]. Do likwidacji libijskiego przywódcy, przy współudziale lotnictwa NATO, doszło 21 października 2011 r.