Marcin Toboła

Jeszcze na początku lipca nowy prezydent Egiptu Muhammad Mursi sprawiał wrażenie politycznego awanturnika. Po decyzji o przywróceniu do działania izby niższej egipskiego parlamentu, co stanowiło otwarte wystąpienie przeciwko Najwyższej Radzie Sił Zbrojnych (NRSZ), wydawało się również, że konflikt ten będzie się nasilał.

Marcin Toboła

Niedługo minie półtora roku od wybuchu (w dn. 25 stycznia 2011 roku) fali ulicznych protestów i zamieszek w Egipcie, będących jedną z odsłon przelewającej się przez region bliskowschodni „Arabskiej Wiosny”. Dziś widać jednak, że Egipt wciąż daleki jest od celów tej rewolty, a póki co największym beneficjentem rewolucji jest wojsko, nadal pozostające u władzy i kontrolujące przebieg wydarzeń w kraju.

  Marcin Toboła

Porozumienia pokojowe między Północą a Południem Sudanu, zawarte w 2005 r., nie doprowadziły do zakończenia trwającego od dekad konfliktu zbrojnego. Obecna ponowna eskalacja przemocy na pograniczu Sudanu i Sudanu Południowego stanowi bowiem efekt występowania wielu nierozwiązanych (a niekiedy wręcz nierozwiązywalnych) problemów, istniejących w tym regionie od dłuższego czasu.

  Marcin Toboła

Próba podsumowania Arabskiej Wiosny – tak niejednorodnego i ciągle jeszcze dziejącego się procesu – jest niełatwym zadaniem. Sama nazwa tych wydarzeń, nawiązująca do wiosny i przyjęta po raz pierwszy w mainstreamowych mediach arabskich, koreluje z rzeczywistością w sposób analogiczny jak ma to miejsce w wypadku Wiosny Ludów w Europie z lat 1848-49. Wiosna nie oznacza tu jednak wyłącznie astronomicznej pory roku, w których rozpoczęły się wystąpienia, lecz głównie symbolizuje odrodzenie, zbudzenie się, w tym wypadku uśpionych przedstawicieli nieuprzywilejowanych warstw społeczeństw Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, i stanięcie do walki z elitami rządzącymi, niczym promienie słoneczne topiące wszechobecne śniegi.

geopolityka  autor Marcin Toboła

Wraz z nowymi sankcjami ekonomicznymi, które na Iran nałożyły państwa członkowskie Unii Europejskiej, a także Kongres Stanów Zjednoczonych oraz z rosnącą presją międzynarodową wywieraną na rząd Baszara Al-Asada, ci dwaj bliskowschodni sojusznicy mają coraz mniejsze pole manewru. Czy zatem pozamilitarne środki nacisku na te państwa spowodują zwrot w ich polityce, polegający de facto na podporządkowaniu się Zachodowi?

autor Marcin Toboła

Rosja zrobi wszystko żeby pomóc utrzymać się Asadowi przy władzy – tak należy interpretować przekaz płynący z Kremla wyartykułowany ustami rosyjskiego Ministra Spraw Zagranicznych Siergieja Ławrowa w ostatnich dniach. 

  autor Marcin Toboła

Na niepokojach w Syrii i Libii najbardziej korzysta Waszyngton. W kontekście rywalizacji irańsko-amerykańskiej na Bliskim Wschodzie, osłabienie tego najważniejszego sojusznika Teheranu nabiera wartości nie do przecenienia.

autor Marcin Toboła

Aby dokonać oceny oddziaływania Ideologii Al-Qaidy w Egipcie, należy najpierw odpowiedzieć na pytanie, czym jest Al-Qaida. W latach poprzedzających amerykańską inwazję na Afganistan, a potem na Irak, wydawało się, że możliwe jest dość precyzyjne określenie desygnatu tej nazwy.

autor Marcin Toboła

„Bóg, Syria i wolność” – to najbardziej charakterystyczne spośród wielu haseł wznoszonych już niemal od tygodnia przez uczestników demonstracji w mieście Dera (południowa Syria, ok. 120 km na południe od Damaszku) przeciwko panującej w kraju dyktaturze Baszara Al-Asada. Wśród wielu innych okrzyków można również usłyszeć dobrze znane z innych arabskich rewolucji wezwania „Lud chce upadku reżimu”, a także takie zawierające w sobie konkretne postulaty polityczne: „Lud chce zniesienia stanu wyjątkowego”, „(…) skończenia z korupcją”, „(…) zmniejszenia bezrobocia i biedy”.

autor Marcin Toboła

Na kilka dni przed zaplanowanym na 19 marca referendum w sprawie zmiany konstytucji egipskiej, uchwalonej a następnie przyjętej w referendum w 1971 roku, sytuacja nie jest bynajmniej klarowna. Można rzec nawet, że poziom jej komplikacji wzrasta. Podczas gdy płomień rewolucji „25 stycznia”, w której czynny udział brali zarówno muzułmanie, jak i chrześcijanie, powoli gaśnie, do głosu zaczynają dochodzić dawne konflikty i różnego rodzaju partykularyzmy.