Antoni Koniuszewski: Międzymorze? A co to jest?
Antoni Koniuszewski
Tak jak w wiekach średnich frankońskie imperium Karola Wielkiego podzieliło się na Franków Zachodnich i Wschodnich i z tego podziału powstały dwa narody: francuski i niemiecki; tak w ciągu ostatniego okresu wśród wschodnich Słowian ukształtowały się trzy nacje: Rosjanie, Małorusini (Ukraińcy) oraz Białorusini. I tak stosunkowo nowa rzeczywistość wydaje się mieć trwały i chyba nieodwracalny charakter.
Andrew Korybko: Współczesna geopolityka UE i wspierany przez USA rozwój Międzymorza (cz. II)
Andrew Korybko
Kontury Międzymorza odzwierciedlają historyczne granice między dawnym europejskimi imperiami. Wyjątkiem są tu Bałkany Środkowe, będące całkowicie nową koncepcją włączającą najbardziej strategiczne pozostałości byłej Jugosławii. Wraz z pośpiechem w formowaniu Międzymorza przez Stany Zjednoczone, mogą pojawić się przed nim trzy niespodziewane wyzwania, będące rezultatem geopolitycznych wolt.
Andrew Korybko: Współczesna geopolityka UE i wspierany przez USA rozwój Międzymorza (cz. I)
Andrew Korybko
Efektem bezprecedensowego sukcesu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości jest powstanie pierwszego od 1989 r. jednopartyjnego rządu większościowego w Polsce a także przejęcie wszystkich gałęzi władzy przez partię rządzącą. Logiczną tego konsekwencją jest stworzenie Jarosławowi Kaczyńskiemu – „szarej eminencji” – warunków do wdrożenia swojej wizji Polski, będącej de facto reinkarnacją koncepcji Józefa Piłsudskiego, tj. Międzymorza. W kontekście współczesnej geopolityki UE, stwarza to potencjał rozszerzenia kontrolowanej przez USA „dwubiegunowości” między Niemcami a Francją w taki sposób, by uwzględnić bardziej lojalną i proamerykańską Polskę, której zadaniem byłoby oddzielanie Europy Zachodniej od Rosji na wypadek odprężenia (détente) między nimi.
Aleksiej Dziermant: Alternatywa dla Międzymorza
Aleksiej Dziermant
Projekt geopolityczny Międzymorza, znany także jako Intermarium, Związek Bałtycko-Czarnomorski, WKL 2.0 lub Nowa Rzeczypospolita, w ostatnim czasie coraz bardziej porusza umysły polityków i ideologów w Polsce, Ukrainie, Litwie.
Robert Potocki: „Finlandyzacja” – opcja dla Ukrainy?
geopolityka dr Robert Potocki
„Finlandyzacja” – to pojęcie, które zrobiło „zawrotną karierę” w Europie Środkowo-Wschodniej, po zakończeniu II Wojny Światowej, kiedy to cały szereg państw regionu Międzymorza znalazł się w radzieckiej strefie wpływów. Była ona niedościgłym ideałem i optymalnym rozwiązaniem kwestii „organicznej suwerenności” zarówno dla, byłego premiera RP, Stanisława Mikołajczyka i jego ugrupowania – Polskiego Stronnictwa Politycznego (1945–1947), jak i wielu działaczy opozycji wewnątrz-systemowej w okresie PRL-u (1956–1989). Nazwa ta nawiązuje do sytuacji geopolitycznej Finlandii, jaka powstała po zakończeniu „wojny kontynuowanej” (Talvisota, 1941–1945).
Ronald Lasecki: Europa Bałtycka, nie Europa Środkowo-Wschodnia (luźne rozważania nad geopolityką Polski i Europy)
geopolityka Ronald Lasecki
W dyskursie rozwijanym przez liberalne elity w Polsce po 1989 r. wiele wysiłku włożono w zmianę percepcji miejsca naszego kraju w Europie. Chodziło o zmianę zarówno percepcji przez społeczeństwo i elity polityczne Polski, jak też o zmianę percepcji przez społeczeństwa i elity polityczne państw wywierających istotny wpływ na państwo polskie i jego politykę wewnętrzną i zagraniczną. Chodziło zatem o przekształcenie uwarunkowań polskiej polityki zagranicznej klasyfikowanych odpowiednio jako wewnętrzne subiektywne i jako zewnętrzne subiektywne.
Robert Potocki: Wołyń 1943: historia - polityka - pojednanie
dr Robert Potocki
Z perspektywy polskiej walka UPA zasadniczo sprowadza się do ludobójstwa ludności cywilnej, głównie w czasie II wojny światowej oraz działalności terrorystycznej OUN w okresie międzywojennym. Dla Ukraińców, zamieszkujących szczególnie zachodnie regiony swego kraju, OUN-UPA jawi się jako organizacja, która po 1945 r. broniła ludność przed panowaniem radzieckim, ze szczególnym uwzględnieniem przypadków przymusowych przesiedleń, kolektywizacji, desakralizacji, deportacji i masowych represji.
Konrad Rękas: Polska Wielka Gra
geopolityka Konrad Rękas
Polskie myślenie o historii i polityce miota się między dwiema skrajnościami – od przesadzonej mocarstwowości, do nadmiernej zaściankowości. Z jednej strony wydaje się nam, że cały świat na nas patrzy, że losy globu zależą od naszych wysiłków (a zwłaszcza deklaracji i deklamacji), że uwaga mocarstw raz po raz ogniskuje się między Tatrami a Bałtykiem.
Debata: Oś Paryż-Berlin-Moskwa. Fundament nowej Europy
ECAG
18 marca (piątek) o godzinie 19.30 odbędzie się dyskusja połączona z promocją książki "Ku Nowej Europie: perspektywa związku Unii Europejskiej i Rosji. Spojrzenie geopolityczne z Polski".
Piotr A. Maciążek: Polskie klucze geopolityczne
Piotr A. Maciążek
Podstawowe prawidła geopolityki to m.in. niezmienność układu przestrzennego, w ramach którego funkcjonuje państwo. To właśnie on wymusza kierunki ekspansji bądź newralgiczne, narażone na atak terytoria. Prostą wykładnią tej tezy jest spora, historyczna powtarzalność konfliktów i sojuszy militarnych. Geopolityka umożliwia zatem także prognozowanie przyszłych wydarzeń politycznych. Ta zasada dotyczy również Polski, spróbujmy zatem sięgnąć po kilka najpopularniejszych kluczy geopolitycznych dotyczących naszego kraju.