dr Modest Kolerow

Polska zapomina o swych dwustuletnich imperialnych celach na Wschodzie i nie jest gotowa, by przekształcić te tradycje w podstawę partnerstwa. Warszawa prowadzi dialog tylko po to, by Rosja pokajała się za ZSRR, jednocześnie nie zgłaszając gotowości do rezygnacji ze swych tradycyjnych obszarów zainteresowania na Wschodzie. Tego rodzaju polityczna i historyczna inercja ma sięgającą dwustu lat genezę, uznanie w polskim społeczeństwie i bogate intelektualne źródła. I właśnie do jej wymiarów może ograniczyć się obecne polsko-rosyjskie pojednanie. Dlatego też nie może być pojednaniem pełnowartościowym.

  F. William Engdahl

Władimir Putin nie zmarnował ani chwili od czasu ponownego objęcia fotela prezydenta Rosji i od razu zajął się najpilniejszymi zagrożeniami geopolitycznymi, które stoją przed Rosją. Najważniejszą częścią jego programu politycznego jest niezwykle napięta sytuacja na Bliskim Wschodzie, a przede wszystkim w Syrii.

  Giovanni Valvo

Uzależnienie białoruskiej gospodarki od Moskwy jest niezaprzeczalne; jednak nie mniej ważna jest rola Białorusi w przyczynianiu się do “bezpieczeństwa geopolitycznego” Rosji (geopoliticheskaya bezopasnost). Kiedy Władimir Putin po raz pierwszy objął władzę na Kremlu, białoruski prezydent Aleksander Łukaszenka zdał sobie sprawę, że nie ma już szans na grę integracją do zwiększenia osobistej władzy. Zaczął wówczas zwiększać swoje zaangażowanie na rzecz niepodległości Białorusi.

geopolityka  Paweł Felgengauer

Powrót Władimira Putina na Kreml wyraźnie przesuwa politykę zagraniczną i obronną Rosji w stronę demonstracji agresywności, co w ogóle jest charakterystyczne dla reżimów autorytarnych w okresie wewnętrznych niesnasek. W bieżącym i zeszłym tygodniu anonimowe źródła wojskowe na wyścigi informowały, że zgrupowanie Floty Czarnomorskiej Marynarki Wojennej Rosji jest gotowe do wyjścia w kierunku Syrii, a czasami nawet – że okręty już omalże nie wyszły z Sewastopola w kierunku Bosforu. 

  dr Rafał Zgorzelski

Trzydniowa wizyta prezydenta Rosji Władimira Putina w Chinach pokazuje to, jak ważne zmiany zachodzą na mapie światowej polityki. Dawna rywalizacja sowieckiej Rosji i Chin przechodzi do historii.

geopolityka  Giovanni Valvo

14 listopada 1860 roku, reprezentanci carskiej Rosji oraz chińskiej dynastii Qing podpisali dokument znany jako rosyjsko-chińska Konwencja Pekińska. Na jego podstawie, tereny na północ od rzeki Amur i na wschód od rzeki Ussuri zostały przekazane Rosji. 

  ECAG

Szefowie państw członkowskich Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym, podczas spotkania w Moskwie wezwali do uregulowania syryjskiego kryzysu przez samych Syryjczyków, zachowania suwerenności Syryjskiej Republiki Arabskiej oraz natychmiastowego zaprzestania przemocy w tym kraju. Liderzy podkreślili potrzebę dialogu politycznego w Syrii bez żadnych warunków wstępnych oraz potrzebę kontynuacji reform politycznych i społeczno-ekonomicznych, które odpowiadają oczekiwaniom syryjskich obywateli. 

  Jadwiga Rogoza

Większość obserwatorów jest zgodna – specyficzna umowa społeczna, jaką do tej pory putinowska władza oferowała rosyjskiemu społeczeństwu, wyczerpała się. Relacja „chleb za lojalność lub bierność” spotyka się z coraz szerszym sprzeciwem. Warto więc zastanowić się, co było bodźcem do zmian i jakie są perspektywy procesu społecznej aktywizacji, który uwidocznił się jesienią ubiegłego roku.

  dr Gracjan Cimek

W przypadku poznawania Rosji należy odrzucać zachodnie kalki myślowe. Nowego-starego prezydenta, Władimira Putina, zamiast psychoanalitycznych banialuk w stylu samca alfa, lepiej charakteryzują łzy w oczach na przemówieniu po zwycięstwie w ostatnich wyborach; i to niezależnie od sposobu ich pojawienia się. Są one bowiem znakiem jego rosyjskości, a więc przynależności do kultury, która przykłada wagę do wzruszenia, emocjonalności i wrażliwości; wartości, które się ceni i szanuje. Ich pojawienie się u człowieka, który obejmuje najwyższe stanowisko państwowe dla Rosjan świadczy o tym, „że jest to nasz człowiek”, podobnie jak szeroki uśmiech, poklepywanie i zdrobnienia imion w amerykańskocentrycznej kulturze politycznej Zachodu.

  Marcin Domagała

Recenzja: Gracjan Cimek, Rosja. Państwo imperialne?, Gdynia 2011, Wydawnictwo Akademickie AMW, 330 ss.