dr Robert Potocki

Czy zamiast „Ruskiej Wiosny” do Moskwy zawitała rosyjska „Wiosna”? – to kluczowe pytanie, które stawiają sobie analitycy obserwujący sytuację wewnętrzną na terytorium Federacji Rosyjskiej, po wprowadzeniu przez świat transatlantycki całego pakietu sankcji ekonomicznych [1] i uwikłaniu się przez wspomniany kraj w wojnę donbaską. Jeśli tak, to będzie to „ironiczny śmiech historii”, gdyż w 2014 roku Kreml zainspirował na południowo-wschodniej Ukrainie falę protestów społecznych przeciw władzom państwowym, które doszły do władzy dzięki EuroMajdanowi. Czy zatem, z powodu wspomnianych przyczyn, Rosję dotknie efekt „fali odbitej”?

geopolityka  Robert Cheda

Gdy w 2008 r. amerykański krach finansowy doprowadził do kryzysu na światowych rynkach, Władimir Putin twierdził, że żaden kryzys Rosji nie grozi. Nazwał Rosję „spokojną przystanią na burzliwych wodach globalnego kryzysu”. Rosyjski przywódca wierzył w surowcową prosperitę, uzyskane dzięki niej nadwyżki walutowe oraz koncepcję rozwoju z decydującym udziałem państwowych monopoli. Obecnie sytuacja ulega odwróceniu. 

  Konrad Rękas

Jutro rosyjscy obywatele pójdą do urn, by wybrać szefów ośmiu podmiotów  Federacji i deputowanych organów uchwałodawczych w aż 16. jednostkach organizacyjnych państwa. Największe zainteresowanie budzi oczywiście elekcja mera Moskwy. Emocjonująco zapowiadały się także wybory prezydenckie w Dagestanie i Inguszetii, jednak ostatecznie prawu wyboru prezydentów przekazano w tych republikom lokalnym parlamentom.

  Jadwiga Rogoza

Większość obserwatorów jest zgodna – specyficzna umowa społeczna, jaką do tej pory putinowska władza oferowała rosyjskiemu społeczeństwu, wyczerpała się. Relacja „chleb za lojalność lub bierność” spotyka się z coraz szerszym sprzeciwem. Warto więc zastanowić się, co było bodźcem do zmian i jakie są perspektywy procesu społecznej aktywizacji, który uwidocznił się jesienią ubiegłego roku.