dr Marek Tyrała

   Główne pytanie badawcze postawione w artykule: Jaki wpływ miały wojny kulturowe na proces rywalizacji politycznej w Polsce? Celem artykułu jest charakterystyka procesu rywalizacji politycznej w Polsce w latach 1991–2011. Scharakteryzowane zostaną koalicje wyborcze i gabinetowe, proces rywalizacji zostanie ukazany poprzez zjawisko „wojen” o charakterze kulturowym. Artykuł ma charakter interdyscyplinarny, problem badawczy będzie analizowany z perspektywy politologicznej, socjologicznej i filozoficznej. Próba odpowiedzi na postawione pytanie badawcze, może wnieść istotny wkład w dalsze badanie zjawiska „wojen kulturowych” w polskiej rywalizacji politycznej.

płk dr Eugeniusz Januła

Historia cywilizacji dowodzi, że państwa autorytarne, dyktatorskie itp. były i niestety pozostają na pewno zjawiskiem naturalnym w dziejach świata. W każdej praktycznie epoce tego rodzaju system sprawowania władzy funkcjonował nieco inaczej, co też zależne było od poziomu rozwoju sił wytwórczych, systemu politycznego, jak również przyjętego przez konkretne państwo modelu praktycznego funkcjonowania.

Thierry Meyssan

Prezydent Turcji Recep Tayyip Erdogan w swoich wypowiedziach coraz bardziej oddala się od idei, które uważa się za wartości uniwersalne. Tymczasem Zachód bardzo ostrożnie krytykuje „autorytarne skłonności” Ankary, chociaż w rzeczywistości chodzi o dyktaturę opierającą się na ideologii etnicznej wyższości Turków i na „wartościach islamskich”.

prof. dr hab. Wiesław Sztumski

Państwa demokratyczne (głównie zachodnie) przeżywają coraz częściej różne kryzysy przede wszystkim za sprawą niesprawdzania się demokracji w warunkach neoliberalizmu i globalnej walki konkurencyjnej na obecnym etapie ewolucji społecznej. Powszechnie sądzi się, że demokracja nie jest wprawdzie doskonałym ustrojem politycznym, ale najlepszym z możliwych. To nieprawda. Jeśli jest najlepszym ustrojem, to nie spośród możliwych, tylko ze znanych dotychczas.

prof. dr hab. inż. Andrzej P. Wierzbicki

W ostatnich latach wzrasta liczba prognoz, ocenianych przez główny nurt nauk społecznych jako katastroficzne, co jest wygodnym uzasadnieniem dla ich ignorowania. Osobiście jednak uważam, że są to nie tyle prognozy katastroficzne, co ostrzegawcze o możliwości przyszłych katastrof, i należy traktować je z należytą uwagą.

prof. dr hab. Adam Gwiazda

W większości krajów świata od wielu lat pogłębiają się nierówności ekonomiczno-społeczne. Pomimo prowadzenia przez państwa demokratyczne polityki ukierunkowanej na ich niwelowanie, nie udało się nigdzie w systemach liberalnej demokracji doprowadzić do wyrównania coraz większych różnic dochodowo-majątkowych pomiędzy poszczególnymi grupami społecznymi.

Jan Herman

Najważniejszym rytem kulturowym Europy Środkowej jest samorządność wiecowa. Zaznaczmy, że nieznana właściwie nigdzie na świecie poza tym regionem, a różniąca się od europejskiej samorządności obywatelsko-demokratycznej większym „wsadem sejmikowym”. Zachodnia demokracja, wykoncypowana w Helladzie (konglomeraty wielo-polis), wypaczona w Imperium Romanum (które wybrało ustrój garnizonii), odsunięta „na zaś” w Średniowieczu, odzyskana poprzez zastąpienie monarchii parlamentaryzmem i „państwem prawa” – jest w Europie Środkowej zaledwie markowana fasadowo.

Tomasz Formicki

Wiadomość o zabójstwie jednego z liderów rosyjskiej opozycji Borysa Niemcowa jest jednym z głównych tematów przewijającym się w polskich mediach. Głos zabrali politycy, dziennikarze i analitycy. Ton wypowiedzi jest jednoznaczny: Niemcow to męczennik, który zginął w imię walki z Władimirem Putinem o demokrację w Rosji. Santo subito!

John Wight

W następstwie potwornej masakry [1], która miała miejsce w Paryżu w zeszłym tygodniu oraz sprawy Raiiego Badawiego [2] w Arabii Saudyjskiej, który właśnie dostał 50 batów z 1000, na które został skazany za przestępstwo założenia blogu, uznanego za „obrazę dla islamu”, istniejący związek Wielkiej Brytanii z tym okrutnym reżimem jest obrazą dla słów „przyzwoitość”, czy „demokracja”.

prof. dr hab. Anna Raźny

W świadomości Polaków sama nazwa NATO, podobnie jak transatlantyckiej opcji politycznej nabrała znaczenia słów-kluczy o charakterze wręcz magicznym, zaś amerykańskie koneksje stały się powodem do chluby w biografiach elity nie tylko politycznej, ale również intelektualnej i artystycznej.