Andrzej Dołęga

Objęcie urzędu prezydenta przez polityka Prawa i Sprawiedliwości Andrzeja Dudę wywołało falę komentarzy dotyczących możliwych zmian w zakresie polityki zagranicznej i obronnej, a zatem tych sfer, na które głowa państwa w myśl konstytucji posiada, ograniczone wprawdzie, ale jednak pewne wpływy. Niektórzy, jak na przykład lider Sojuszu Lewicy Demokratycznej Leszek Miller, poszli tak daleko, że zaczęli wyobrażać sobie rozpoczęcie nowego etapu w relacjach polsko-rosyjskich, twierdząc niemal, że z A. Dudą wiązać można nieznany opinii publicznej plan poprawy stosunków z Moskwą. Nie wdając się w podobne rozważania, warto – opierając się na pierwszych oświadczeniach prezydenta – przeanalizować możliwe scenariusze jego działań na przestrzeni najbliższych miesięcy, przede wszystkim w kontekście planów NATO i roli Polski w tym sojuszu.

Andrzej Dołęga

Sytuacja na Ukrainie i tocząca się wokół tego kraju geopolityczna konfrontacja na linii Moskwa (i jej sojusznicy, ostrożnie wspierający koncepcję ładu wielobiegunowego) – Waszyngton (i jego wasale, przede wszystkim europejscy), stanowi argument na rzecz wzmocnienia obecności sił Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego (NATO) w państwach Europy Środkowej, a także – ujmując to zjawisko w nieco bardziej globalnej skali – marszu na wschód jednostek, sił i potencjału tej zdominowanej przez Stany Zjednoczone koalicji. Warto przyjrzeć się skutkom retoryki wojennej stosowanej w szeregu państw europejskich w celu uzasadnienia militarnej obecności USA i sił paktu, interesujących, a czasem dość oryginalnych prób argumentowania konieczności tego swoistego powrotu do zdawało się zapomnianej już, znanej z innego kontekstu idei Drang nach Osten.

  Andrzej Dołęga

Kryzys polityczny, zwieńczony upadkiem państwa i wojną domową na Ukrainie ma bezpośredni wpływ na perspektywy rozwoju gospodarczego tego kraju. Bez wątpienia analiza zachodzących za naszą wschodnią granicą procesów makroekonomicznych ma istotne znaczenie również ze względu na wpływ, jaki mogą one wywrzeć na stan różnych sektorów gospodarki polskiej, zależnych od współpracy handlowej z ukraińskimi partnerami. Tym istotniejsze wydaje się być podjęcie próby analizy obecnej kondycji Kijowa, oraz prognozy krótko- i średniookresowej jej rozwoju.

  Andrzej Dołęga

Potrzeba legitymizacji władzy uzyskanej w wyniku przewrotu wynika z konieczności uzasadnienia przed światem zewnętrznym mandatu do reprezentowania państwa w stosunkach i negocjacjach na arenie międzynarodowej. Poza tym celem, istotne jest również dostosowanie wizerunkowe do obowiązujących kanonów globalnej poprawności politycznej: legitymacji wyborczej, która przybrała znamiona normy uniwersalnej. Stąd dążenie do przeprowadzenia wyborów sankcjonujących rezultaty przewrotu stanowi naturalny odruch de facto władz każdego państwa. Nie inaczej jest w przypadku Ukrainy.

  Andrzej Dołęga

Po wielomiesięcznych bataliach, po ofiarach śmiertelnych i zamachu stanu, po uruchomieniu procesu rozpadu ukraińskiej państwowości w formie, jaką do tej pory znaliśmy, doszło do lobbowanego od  tak dawna podpisania części umowy stowarzyszeniowej Ukrainy z Unią Europejską. Warto skoncentrować się na samej zawartości wspomnianego dokumentu, biorąc przy tym pod uwagę fakt, iż stanowi on pierwszy krok planu zbliżenia na linii Kijów-Bruksela.

geopolityka  Andrzej Dołęga

Program „Partnerstwa Wschodniego” Unii Europejskiej miał, w zamyśle jego autorów, stanowić przeciwwagę dla integracyjnych projektów planowanych na obszarze byłego Związku Radzieckiego przez Rosję. Po zeszłorocznym szczycie uczestników tego projektu w Wilnie, możemy jednak już z całym przekonaniem stwierdzić, że – zgodnie z przewidywaniami prezentowanymi przez nas już wcześniej [1] – zakończył się on całkowitym fiaskiem, nie tylko nie oferując żadnemu z państw biorących w nim udział rzeczywistej pomocy i alternatywy względem koncepcji integracji eurazjatyckiej, ale pośrednio przyczyniając się do głębokiego konfliktu grożącego wojną domową na Ukrainie. 

  Andrzej Dołęga

Zaplanowane na koniec listopada br. podczas wileńskiego szczytu Partnerstwa Wschodniego podpisanie umów stowarzyszeniowych oraz umów o wolnym handlu (Deep and Comprehensive Free Trade Agreement) pomiędzy Unią Europejską a kilkoma krajami obszaru poradzieckiego budzi coraz więcej kontrowersji, nie tylko w związku z krytyką ze strony Rosji i niektórych środowisk politycznych w zainteresowanych krajach, ale również z uwagi na obawy części polityków państw członkowskich UE. Warto bowiem przypomnieć, że umowa wymaga ratyfikacji nie tylko ze strony zainteresowanych państw Europy Wschodniej, ale też przez parlamenty wszystkich 28 krajów członkowskich Unii.

  Andrzej Dołęga

Państwa byłego ZSRR, które stały się uczestnikami, a następnie beneficjentami „Partnerstwa Wschodniego”, liczyły, że pomoże im to we wzmocnieniu elementu wielowektorowości w ich polityce zagranicznej, lub nawet, w dalszej perspektywie, na wstąpienie do UE. Te nadzieje okazały się płonne...